در صورت شکستگی، وظیفه اصلی بی حرکت کردن اندام یا ناحیه آسیب دیده است. هر حرکت استخوان شکسته می تواند منجر به شوک درد، از دست دادن هوشیاری و آسیب به بافت های اطراف شود.
علاوه بر این، اگر قربانی از درد شدید پس از زمین خوردن یا ضربه شکایت داشته باشد که با هر حرکت و لمسی افزایش می یابد، نیازی به حدس زدن وجود شکستگی یا دررفتگی یا کبودی شدید نیست در هر صورت، شما نیاز دارید. برای بی حرکت کردن اندام و تماس با آمبولانس.
برای حمل و نقل، قربانی باید آتل شبانه زده شود تا از حرکت استخوان های شکسته جلوگیری شود اما بهتر است این موضوع را به پزشکان بسپارید. اول، آنها ابتدا داروهای ضد درد تجویز می کنند.
ثانیاً آنها می توانند اسپلینت را بدون درد و با مهارت بیشتری اعمال کنند.
اما اگر قربانی شکستگی باز داشته باشد (آسیب خونریزی با یک قطعه استخوان)، لازم است زخم (با ید، سبز درخشان، الکل) ضد عفونی شود و بدون انتظار پزشک، بانداژ فشاری و یا تورنیکت بسازید.
زیرا از دست دادن خون می تواند دردسر جدی تر از شکستگی باشد.
به هیچ وجه توصیه نمی شود که به تنهایی موقعیت استخوان آسیب دیده را ثابت کنید یا با استخوان شکسته مطابقت دهید. علاوه بر این، استخوان های بیرون زده نباید در عمق زخم قرار گیرند.
بگذارید حرفه ای ها این کار را انجام دهند.
برای تسکین وضعیت مصدوم، می‌توانید از سرما به محل درد برای کاهش تورم بمالید و همچنین به او آنالژین، تمپلژین یا مسکن دیگری بدهید. می توانید به بیمار آب یا چای گرم بدهید، او را بپوشانید (اگر سرد است).
اگر امکان تماس با آمبولانس وجود ندارد، باید خودتان یک لاستیک بسازید و یک نفر را حمل کنید. لاستیک را می توان از هر ماده کمکی (چوب، میله، تخته، چوب اسکی، مقوا، بسته های نی و غیره) ساخت.
