فوم سقفی هرمزگان که در زمستان تبدیل به برف می شود

تشکیل فوم سقفی هرمزگان فرآیندی است که ساخت انواع محصولات الیافی را امکان پذیر می کند، از کاغذ و بسته بندی سبک تا پارچه های نبافته و عایق، فیلتر کردن.

در این روش، مزایای فن آوری سنتی شکل دهی آب با توانایی بهبود یافته در جابجایی انواع بسیار متفاوت مواد خام مانند الیاف بلند یا ذرات با چگالی های مختلف ترکیب می شود.

علاوه بر این، فرآیند فوم به طور کلی از نظر مواد خام، انرژی و مصرف آب کارآمد است. تشکیل فوم امکان توسعه برنامه های کاربردی جدید با لایه های مواد دقیق، اشکال پیچیده سه بعدی (3D)، و ریزساختارهای متناسب را باز می کند.

یکی از اشکالات میل ترکیبی آب، تمایل الیاف به لخته شدن است که به صورت ناهمگنی در مواد تشکیل شده نشان داده می شود. یک راه حل کلاسیک برای اجتناب از این مشکل، ایجاد جریان آشفته ای است که لخته های بزرگ را می شکند.

این نشان می دهد که یک شبکه فیبر از طریق یک فرآیند رسوب تصادفی شکل می گیرد. این امر باعث می شود که کنترل بسیار محدودی بر روی جزئیات ساختاری مانند توزیع اندازه منافذ، جهت گیری فیبر یا چگالی محلی داشته باشد.

نتیجه این است که مواد تشکیل‌دهنده آب، علی‌رغم بازار بسیار بزرگشان، عمدتاً به کاربردهایی محدود می‌شوند که در آن استحکام ویژگی اصلی محصول است.

تشکیل فوم آب را به عنوان یک عنصر چسبنده نگه می دارد، اما مشکل لخته شدن را با استفاده از ساختار حباب و خواص رئولوژیکی فوم مرطوب برای جدا نگه داشتن الیاف حل می کند.

بنابراین، جریان فوم در طول شکل‌دهی می‌تواند حتی آرام باشد و همچنان کنترل توزیع و جهت گیری الیاف را فراهم می‌کند. علاوه بر این، پایداری کف بر تراکم نهایی مواد تأثیر می‌گذارد، و اندازه متوسط منافذ را می‌توان با تنظیم اندازه حباب تنظیم کرد.

به عبارت دیگر، خود فوم جعبه ابزار جدیدی را برای مهندسی مواد فراهم می کند. این جعبه ابزار شامل عواملی مانند محتوای هوا، اندازه حباب، پایداری کف و رئولوژی، مساحت سطح و ویژگی‌های رابط آب و هوا مانند استحکام، کشش و چسبندگی است.