گیاهان مادی، مانند آویشن شیرازی خشک و گیاهان خانواده Labiatae، از نظر خواص نگهدارنده‌ای که بیشتر مورد مطالعه قرار گرفته‌اند. عصاره های طبیعی همراه با فعالیت ضد میکروبی و آنتی اکسیدانی خود، کاربردهای دیگری مانند اهداف ضد التهابی، تعدیل کننده ایمنی، اسپاسمولیتیک و آرام بخش دارند.
عصاره های طبیعی اغلب فعالیت بیولوژیکی خود را مدیون هم افزایی بین ترکیبات مختلف خود هستند زیرا فعالیت جداگانه آنها بسیار کمتر از فعالیت ترکیبی آنها است.
سمیت عصاره‌ها زمانی که تمام اجزای آنها به اندازه‌ای یافت می‌شوند کمتر از زمانی که خالص می‌شوند در نظر گرفته می‌شود که پدیده‌ای به نام بافر است.
همانطور که در بالا اشاره شد، شرکت‌های مواد غذایی در حال حاضر علاقه فزاینده‌ای به ترکیب آنتی‌اکسیدان‌های طبیعی و ضد میکروبی در مواد غذایی نشان می‌دهند که در پاسخ به تقاضای فزاینده مصرف‌کنندگان برای غذاهای ایمن‌تر و طبیعی‌تر و رد آنها از ترکیب آنتی‌اکسیدان‌های مصنوعی، که در حال ارزیابی مجدد هستند. برای سمیت و سرطان زایی احتمالی اجزایی که fo در طول تخریب آنها.
در دهه اخیر، مجموعه ای از تحقیقات به منظور شناسایی مواد طبیعی که قادر به مهار واکنش های اتواکسیداسیون لیپیدی در محصولات گوشتی و گوشت های از پیش پخته شده پس از افزودن در طی عملیات فرآوری هستند، انجام شده است.
بر روی آویشن، رزماری و پونه کوهی به دلیل فعالیت آنتی اکسیدانی قابل توجهی که دارند تاکید ویژه ای شده است. با این حال، باید در نظر گرفت که اثربخشی عصاره‌های گیاهی به نوع بستری که بر روی آن اثر می‌گذارند و به دوز تجویز شده بستگی دارد.
به عنوان یک قاعده کلی، آنتی اکسیدان های استخراج شده از گیاهان تمایل به نشان دادن فعالیت پرواکسیدانی در غلظت های پایین و فعالیت آنتی اکسیدانی بالاتر از غلظت بحرانی دارند
